Zó! is voor eerlijk zijn

Zó!, Groenlinks en LHN stelden gezamenlijk schriftelijke vragen

Bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen. Ik kan het woord bijna niet meer horen, want in de gemeenteraad hebben we het er bijna aan één stuk door over. Helaas ook als het over de zorg en ondersteuning van de Wmo gaat. We hebben het over de hoogbejaarden, de gehandicapten - zowel fysiek als verstandelijk - en over de mensen met ernstige chronische ziekten zoals bijvoorbeeld mensen met schizofrenie.

Maar hoe grote hekel we ook aan het B-woord hebben, Zó! vindt wel dat we er eerlijk over moeten zijn. We moeten niet aan mensen gaan uitleggen dat we ze niet meer helpen, dat ze een nog groter beroep moeten gaan doen op hun familie, en dan net doen alsof dat beter voor hen is!

Over de Zoetermeerse cliënten spreken alsof ze allemaal te veel zorg krijgen, zeggen dat ze 'claimgedrag' vertonen en de cliënten presenteren als 'verwend' vinden wij te gek voor woorden en buitengewoon respectloos.

We waren op een conferentie waarop door de wethouder Zorg allerlei zorg- en welzijnsorganisaties waren uitgenodigd, om te bespreken hoe het keukentafelgesprek er bij de zogenaamde kanteling uit moest zien. De kanteling is eigenlijk bedoeld als omslag van aanbodgericht naar vraaggericht werken, waarbij de cliënt centraal moet staan en maatwerk moet krijgen.

Tijdens de conferentie mochten we het niet over de bezuini-gingen hebben maar op de een of andere manier was het toch steeds de bedoeling dat er in het gesprek met de cliënt oplossingen werden bedacht waardoor de nu reguliere zorg niet meer geboden hoefde te worden. Dat blijkt in de praktijk helemaal niet zo makkelijk, want je hebt nu eenmaal niet zoveel alternatieven. Nu krijgen mensen ook al alleen de zorg die ze echt nodig hebben, anders kom je er niet voor in aanmerking.

En omdat het zo lastig is om nodige zorg en ondersteuning te vervangen, werden er steeds vreemdere voorbeelden gegeven. Vrijwilligers die in plaats van de professionals psychisch gestoorde verslaafden zouden kunnen begeleiden. Rolstoelpatiënten die met behulp van een video-verbinding zouden moeten leren hoe ze hun katheter moeten verwisselen, het was soms ronduit bizar. Vooral ook omdat het met allemaal van die adviesbureau-praat gepaard ging, zoals 'mensen in hun eigen kracht zetten.' Dat is zo'n verhullende term om aan te geven dat mensen niet meer geholpen worden.

Geef mij maar gewoon: 'mensen in hun waarde laten'.

Na afloop hebben we met 3 fracties schriftelijke vragen gesteld aan het college.

Klik hier om de schriftelijke vragen te lezen.

Door: Marijke Van der Meer